مُردگان

دخیل می بندد

                  مَردمکان ِ بیدارشان را

پیش از فرو نشستن

بر

خنده های خاکستر ،

نامدگان

در پروازشان

خوابند

با گریه های هزار ساله

و چه زود

آغاز می شویم با جامه های سپید

                                         در پایان .

من دوست داشتن را

                         چه شيرين

با لبانِ دريا

                                    فريادِ فرهاد

                                                       مي زنم !